I rozdział cz. 1

  Laurah jak zwykle krzątała się w swoim małym wynajmowanym mieszkanku w Thetford.
Wyszła ona z domu dziecka , kiedy skończyła 18 lat. Nie miała nic. Sama musiała sobie poradzić i zapracować na życie . Teraz pracuje w małej knajpie i jakoś daje radę . Często rozmyśla o tym co robi Emily i gdzie jest lub jak się czuje , chciałaby się z nią skontaktować najbardziej na świecie ale nie ma jej adresu ani numeru . Za Jamesem nigdy nie tęskniła , uważała go za aroganckiego dupka .

Nagle z zamyślenia wyrwał ją dzwonek telefonu...

-Halo ?

-No Misia otwieraj te drzwi! Nawet nie wiesz jak ciężkie są te bagaże....

-Kto mó...- próbowała powiedzieć Laura ale ktoś już się rozłączył

Domyślając się powoli czyj mógłby być to głos i kto nazywał ją zawsze ,, Misia '' podbiegła do drzwi i energicznie je otworzyła . Jej oczom ukazała się paląca papierosa, piękna dziewczyna , ubrana na czarno z tatuażami i małą torbą na ramieniu.

-Cześć Misia ! - wykrzyknęła ze łzami w oczach

-Emily ? Jak ci się...- urwała w pół zdania,zalewając się łzami

Emily rzuciła się na Laurah i obie runęły na ziemię śmiejąc się i płacząc jednocześnie.

Laurah była szczęśliwa ale jednocześnie zła . Dopiero teraz sobie o niej przypomniała ? Nie widziały się ponad 4 lata a ona wraca jakby nigdy nic ? Miała mieszane uczucia .

- Ale ale... Co ty tu robisz ?

- Jak to co ? Chciałam cię w końcu zobaczyć . Nie cieszysz się ?

- Wejdź do środka . - odparła Laurah

   Po wejściu do środka Laurah zaproponowała Emily herbatę . Emily rozgościła się  w salonie i kończyła palić papierosa , nie było po niej widać takich emocji jak po Laurah ale ona też to bardzo przeżywała , w tym czasie Laurah weszła do kuchni i zagotowała wodę. Oparła się o blat zacisnęła pięści , usta i zamknęła oczy. Po policzku poleciała jej jedna łza ,a po chwili tysiące innych. Do kuchni jak poparzona wleciała Emily.

- Laurah do cholery ! Nie słyszysz czajnika ?? - wrzasnęła

-Co ? Co ?- spytała zdezorientowana

-Jak , to co? Czajnik piszczy cały czas a ty tu płaczesz co się stało ? To prze zemnie a może przez chłopaka ? Powiesz mi o co chodzi ?

-Nie , nic z tych rzeczy...

- A może jednak ?

-Nie ! Nie rozumiesz słowa NIE ?! - wykrzyknęła ze złością Laurah

-Ale ja.... zaraz ci wszystko... - wydukała Emily

-Nie obchodzi mnie to ! Mam to gdzieś tak jak ty mnie ! Nie było cię przez 4 lata mogłaś się wcześniej odezwać !! A ty co ? Miałaś mnie w dupie ! A ja nie potrzebowałam Cię , nie wiesz nic o mnie kompletnie nic . Dawałam sobie radę bez Ciebie. Nie wiesz nawet tego że płakałam przez Ciebie , tęskniłam. - wysyczała przez zęby

-Mogłabyś mnie chociaż wysłuchać !- wykrzyczała Emily

Po tych słowach Laurah wybiegła z pokoju . Emily nie wiedziała co ma zrobić .
Laurah ze zmęczenia zasnęła zamknięta w swoim małym królestwie , a Emily na kanapie w salonie.